تأثیر یک دوره تحریکات لمسی حرکتی نوزادان زودرس بر اضطراب حالتی مادران آنان

سابقه و هدف: مادران دارای نوزاد زودرس نسبت به مادرانی که نوزاد رسیده دارند با تنش و اضطراب بیش‌تری مواجه هستند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر 10 روز تحریکات لمسی حرکتی توسط مادران دارای نوزادان زودرس، بر اضطراب حالتی مادران بود. مواد و روش‌ها: به همین منظور از میان نوزادان بستری در بخش نوزادان بیمارستان امیرالمونین (ع) شهرستان سمنان، 40 مادر و نوزاد به صورت هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. سپس به مادران گروه آزمایش آموزش داده شد تا تکنیک تحریکات لمسی حرکتی را به مدت 10 روز، سه بار در روز و هر بار به مدت 20 دقیقه روی نوزادانشان اعمال کنند در حالی‌که نوزادان گروه کنترل تنها مراقبت‌های معمول را دریافت می‌کردند. به منظور سنجش اضطراب مادران از پرسش‌نامه اسپیل برگر استفاده گردید. قبل از شروع و پس از اتمام 10 روز مداخله، پرسش‌نامه مذکور توسط مادران تکمیل گردید و داده‌های حاصله با یک‌دیگر مقایسه شد. یافته‌ها: نتایج  حاکی از آن بود که اثر اصلی زمان و اثر تعاملی زمان در مداخله بر اضطراب مادران معنادار بود (001/0P≤) و میزان اضطراب مادران گروه آزمایش نسبت به مادران گروه کنترل در پایان مداخله به‌طور معناداری کاهش یافت (029/0=P). نتیجه‌گیری: به‌طور کلی با توجه به نتایج این پژوهش می‌توان گفت، اجرای تحریکات لمسی حرکتی یک روش مقرون به صرفه و سودمند جهت کاهش اضطراب مادران دارای نوزاد زودرس می‌باشد